فاکس نیوز: افشای عملیات بمباران هستهای ایران
در عملیاتی بیسابقه و با محرمانگی کامل، نیروی هوایی ایالات متحده هفت بمبافکن رادارگریز B-2 را برای حمله به تاسیسات هستهای ایران به پرواز درآورد؛ نخستین استفاده رزمی از بمبهای ۳۰ هزار پوندی موسوم به «نفوذگر فوق سنگین» (MOP).
فاکسنیوز دیجیتال با دسترسی نادر به پایگاه نیروی هوایی وایتمن در ایالت میزوری، با سرهنگ جاش ویتالا و تیم پروازی او گفتوگو کرده و جزئیات تازهای از این عملیات بهنام «چکش نیمهشب» را منتشر کرده است.
ویتالا که برای نخستینبار از زمان حملات ژوئن سخن میگوید، تأکید میکند:
«ما در محیطی با فرهنگ پنهانکاری کار میکنیم؛ همه برای اجرای مأموریت در سکوت کامل هماهنگ هستند. کل تیم با تکیه بر سالها تمرین مشترک، این عملیات را ممکن کرد.»
در مجموع بیش از ۴,۰۰۰ نیروی نظامی در مأموریت مشارکت داشتند؛ از جمله تیمهای تعمیرات، لجستیک، عملیات و پزشکی. از میان چند ده خلبان آموزشدیده روی B-2، تنها ۱۴ نفر در نهایت راهی آسمان ایران شدند تا این بمبهای سنگین را بر تاسیسات هستهای این کشور فرود آورند.
به گفته ویتالا، معیار انتخاب خلبانان صرفاً «تجربه» بود.
«این گروه، بارها در رزمایشهای بزرگ مثل Red Flag شرکت کرده بود. سالها تمرین و تکرار در شرایط شبیهسازیشده پشت این عملیات بود.»
فرمانده نیروی هوایی درباره جزئیات دقیق عملیات مانند مدت اطلاعرسانی به خلبانان، سطح دفاع الکترونیک و شواهد فنی از اصابت بمبها اظهارنظر نکرد و این موارد را «محرمانه» خواند. تحلیلگران خارجی ناچارند برای راستیآزمایی به تصاویر ماهوارهای و منابع مستقل تکیه کنند.
ویتالا میگوید:
«به تیمم گفتم این مأموریت احتمالاً یکی از مهمترین عملیاتهای دوران ما خواهد بود. همه آنها به اهمیت تاریخی این حمله واقف بودند.»
به گفته او، خلبانان پس از بازگشت از مأموریت ۳۰ ساعته «کاملاً از پا افتاده بودند». هر هواپیما دارای دو خلبان بود که بهنوبت استراحت میکردند. برخی حتی نوشیدنیهای انرژیزا به همراه داشتند تا هوشیاری خود را حفظ کنند.
اوج خستگی زمانی بود که باید در میانه مسیر سوختگیری هوایی انجام میدادند؛ فرآیندی که به گفته ویتالا، «سختترین و حساسترین بخش عملیات پروازی است».
در این فرآیند، بمبافکن باید در فاصله حدود ۳ متری زیر تانکر KC-135 یا KC-10 قرار گیرد و تا ۳۰ دقیقه در این موقعیت باقی بماند تا بتواند تا ۱۶۷ هزار پوند سوخت دریافت کند.
ویتالا میگوید بزرگترین لحظه زندگی حرفهایاش زمانی بود که مطمئن شد خدمه سالم به حریم هوایی امن بازگشتهاند:
«رسیدن همه سالم، مهمتر از هر چیز دیگر بود. اما از نظر نظامی، ۱۴ بمب به اهداف برخورد کرد. اجرای مأموریت، بینقص بود.»
B-2 تنها بمبافکن رادارگریزی است که توانایی حمل بمبهای ۳۰ هزار پوندی دارد، اما این هواپیماها با عمر ۳۰ ساله، فرسوده محسوب میشوند. بهگفته ویتالا، با وجود تهدیدهای مدرن مانند پهپادهای انتحاری، موشکهای ضدهوایی دوربرد و سامانههای راداری پیچیده، B-2 همچنان مؤثر است، ولی آینده متعلق به مدل جدیدتر B-21 خواهد بود.
این بمبها در دو سایت هستهای ایران استفاده شدند:
-
۱۲ بمب بر سایت فردو که زیر ۹۰ متر سنگ مدفون شده
-
۲ بمب بر تأسیسات نطنز
پیش از حمله، جنگندههای اسرائیلی سامانههای دفاع هوایی ایران را نابود کرده بودند تا مسیر برای بمبافکنها باز شود.
بهگفته تحلیلگران مستقل از جمله دیوید آلبرایت، پس از این حملات، ایران برای نخستینبار در ۱۵ سال اخیر توانایی تولید اورانیوم با درجه نظامی را در هیچ سایت شناختهشدهای ندارد.
آلبرایت میگوید:
«تقریباً تمام ۲۲ هزار سانتریفیوژ ایران در سه سایت هستهای از بین رفتهاند.»
با این حال، کارشناسان هشدار میدهند هنوز نمیتوان زمان دقیق بازسازی توانمندی هستهای ایران را تعیین کرد، چون ممکن است سانتریفیوژهای ذخیره یا پنهانی وجود داشته باشند.
در پاسخ به این حمله، ایران حملهای هشدارآمیز به یک پایگاه آمریکایی در قطر انجام داد، اما پیش از آن به هر دو طرف اطلاع داده بود و هیچ تلفات انسانی ثبت نشد.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده، بلافاصله پس از حمله اعلام کرد که برنامه هستهای ایران «کاملاً نابود شده است». با این حال، کارشناسان هشدار دادهاند که نباید پیش از ارزیابی نهایی خسارت، از موفقیت کامل سخن گفت.
←لینک خبر اصلی در فاکس نیوز
